Τετάρτη 26 Απριλίου 2017

Ενα ωραίο τοπίο με μια ωραία ατμόσφαιρα!


«Μια ακόμα τέτοια νίκη και χάθηκα», θα μπορούσε να πει η Δημοκρατία για τη νίκη Μακρόν, αν
η Δημοκρατία είχε την παραμικρή έγνοια για τους μισθούς, την ασφάλιση, τους ανθρώπους, τον ίδιον της τον εαυτό. Ομως η Δημοκρατία, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Δημοκρατία της καπιταλιστικής Παγκοσμιοποίησης, είναι μια
συγκεκαλυμμένη ή απροκάλυπτη τυραννίδα.
Συνεπώς ο μεσιέ Μακρόν είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για την κατάλληλη θέση. Η τυραννική Γαλλία του κ. Μακρόν βρίσκεται ένα βήμα πριν την εκφασισμένη Γαλλία της κυρίας Λεπέν.
Τι είναι ο Μακρόν του 20%; Είναι ο πρίγκιπας της ολιγαρχίας, δηλαδή η μαριονέτα της. Είναι ο θατσεριστής του Σοσιαλιστικού Κόμματος που, επί Ολάντ και με τις ευλογίες Ολάντ, (μετ)έφερε την Ατζέντα Σρέντερ στη Γαλλία, ανοίγοντας κι εκεί για την Εργασία τον δρόμο προς τα Τάρταρα.
Ο κ. Μακρόν είναι ο πολιτικός που, χωρίς άλλωστε να χρειάζεται, βρίζει τους εργάτες. Οπως βρίζει και τους χωριάτες. Αυτός ο παρακεντές των Ρότσιλντ (ιδιοκτητών και της «Λιμπερασιόν» επίσης) δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας υπηρέτης -μια κανονική ιδιοκτησία- της γερμανικής άρχουσας τάξης. Ο κ. Μακρόν είναι μια επένδυση των ελίτ εναντίον του λαού - του λαϊκιστή λαού βεβαίως-βεβαίως.
Τώρα, τι δουλειά έχει ο Τσίπρας με τον κ. Μακρόν, είναι ένα ερώτημα που ούτε ο κ. Καρανίκας θα έθετε, καθ’ ότι η απάντηση είναι εύκολη. Και είναι άδικη η κατηγορία εναντίον του Τσίπρα ότι προσπαθεί να τα βρει με τον κ. Μακρόν μετεκλογικώς - δεν είναι οπορτουνιστής ο Τσίπρας - είχε προσπαθήσει και προεκλογικώς. Ο άνθρωπος είχε βρει τις ακρούλες του
με τον εκλεκτό των Ρότσιλντ και της Μπούντεσμπανκ, όπως πιο πριν είχε βρει επίσης τις άκρες του και με τον μεσιέ Αμόν (ποιος Μελανσόν;), αν και ο υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος αποδείχθηκε Αστραχάν. Από τον Ολανδρέου στον κ. Αμόν κι από κει στον κ. Μακρόν, ένας Τσίπρας δρόμος.
Ο Τσίπρας ήρθε για να μείνει - η Αριστερά είναι που υπήρξε μια παρένθεση στη διαδρομή του. Ο Τσίπρας διαμορφώνει ένα νέο τοπίο με μια ωραία ατμόσφαιρα. Στην παλιά Διαπλοκή που προσεταιρίσθηκε, σκοτώνοντας ένα-δυο γέρικα άλογα, προσθέτει τώρα μια νέα Διαπλοκή, όπου και οι δύο μαζί θα κάνουν την παλιά να μοιάζει με μιμόζα.
Ουδείς άλλος θα μπορούσε να κάνει όσα κάνει ο Τσίπρας χωρίς να ξεσηκωθούν και οι πέτρες - που όμως ανήκουν πλέον κι αυτές στο τοπίο που διαμορφώνει ο έμπιστος του Σόιμπλε. Επί των
ημερών του Τσίπρα οι ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα είναι οι περισσότερες και οι μεγαλύτερης αξίας από τις ιδιωτικοποιήσεις που έγιναν επί εποχής Γιάννου! Προχθές ιδιωτικοποιήθηκε και ο ΟΛΘ - στο τέλος «θα ιδιωτικοποιήσουν και τη μάνα τους», όπως έγραψε ο Σαραμάνγκου.
Ο,τι δεν πρόλαβε να κάνει ο κ. Σημίτης (όπως η καταστροφή της Ιστορίας ως μαθήματος στα σχολεία επί Διαμαντοπούλου) το κάνει τώρα ο Τσίπρας. Η ίδια κυρία Κουλούρη, φέρ’ ειπείν, που επιστρατεύθηκε επί Διαμαντοπούλου, επιστρατεύεται και τώρα επί Γαβρόγλου.
Ομως, ας επιστρέψουμε στις ιδιωτικοποιήσεις. Η Ευρώπη ιδιωτικοποιείται επί δεκαετίες - έγινε η ζωή στις κοινωνίες καλύτερη; Βεβαίως! για τους πλούσιους! (Στη Γερμανία το 10% του πληθυσμού κατέχει το 90% του πλούτου και το 90% το 10%.) Οι
ιδιωτικοποιήσεις στην Ευρώπη εξάπλωσαν και βάθυναν τη φτώχεια. Οι ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα -μάλιστα υπό ειδικό κατοχικό καθεστώς- τι διαφορετικό επέφεραν και θα επιφέρουν; Σε τι ωφέλησαν τους Ελληνες πολίτες οι ιδιωτικοποιήσεις που έγιναν ως τώρα; Μήπως έγιναν φθηνότερα τα αεροπορικά εισιτήρια, οι λογαριασμοί του ηλεκτρικού, τα ναυτικά ναύλα, τα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών, τα διόδια στους δρόμους, οι τηλεφωνικές χρεώσεις; - τι
ωφέλεια προέκυψε από τον θάνατο των Εταιρειών Κοινής Ωφέλειας;
Επανακεφαλαιοποιήσαμε τις ιδιωτικές Τράπεζες δυο-τρεις φορές με τους μισθούς, τις συντάξεις και τους φόρους μας, μόνον και μόνον για να εξακολουθήσουν να μας αρπάζουν τα σπίτια και να μας αρμέγουν με ληστρικά επιτόκια! - πού είναι η κραταιά κρατική Τράπεζα που θα στήριζε τις επιχειρήσεις και δεν θα αντιμετώπιζε τους πολίτες σαν γελάδια, όπως έλεγε ο κ. Δραγασάκης;
Προφανώς εννοούσε την Πιτσιόρλας Μπανκ, καθώς και την εκχώρηση των εθνικών πόρων (των εθνικιστικών πόρων όπως θα έλεγε ο κ. Κυρίτσης, αν είχε ποτέ αγορεύσει στη Βουλή) και των υποδομών.
Ο Τσίπρας δεν διαπραγματεύεται με τους κ.κ. Μακρόν, Σουλτς, Σόιμπλε, (ποιος Μελανσόν;) Ντάισελμπλουμ, Ρότσιλντ, Μοσκοβισί, Ραχόι (ποιος Ιγκλέσιας;), Ντράγκι, είναι ένας απ’ αυτούς - ήρθε για να μείνει. Σε αυτό το τοπίο. Αν θα μείνει επί μακρόν,
εξαρτάται από εκείνους που παίρνουν φάρμακα βερεσέ, όσον εξαρτάται κι από εκείνους που αρπάζουν αεροδρόμια. Οποιος επικρατήσει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Read more: Go to TOP and Bottom