Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

Λυκοσυμμαχία των Ανδρείκελων (αλληλοσπαρασσόμενη)



Αυτοί που άλλαξαν τα φώτα στη χώρα δεν αλλάζουν οι ίδιοι. Αφού πρώτα συμφώνησαν με την Τρόικα οι τρεις Γκαουλάιτερ να μας βγάλουν τολάδι,
βγαίνει στο παρά πέντε ο κ. Βενιζέλος και διεκδικεί για πάρτη του τοαγουρόλαδο - τα εύσημα δηλαδή για τη μείωση (αν ποτέ επισυμβεί) του ΦΠΑ στην εστίαση.
Δεν είναι η πρώτη φορά που, αφού η Τρόικα φάει τη μερίδα τουλέοντος, αρχίζει ύστερα ο κυρ Μπενύτο τους λεονταρισμούς και τα επικοινωνιακά σώου για ηλιθίους.

Και ποια η απάντηση του κ. Σαμαρά στα καραγκιοζιλίκια Βενιζέλου; απλό! ένα (ακόμα) κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, αυτήν τη φορά εναντίον (και)των ιδίων των συνεταίρων του: η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου σε ένα μόνον άρθρο.
Ηδη ο σαλτιμπαγκισμός με το πλυνομοσχέδιο ήταν υπέρ άγαν. Σε ένα νομοσχέδιο σαν του Κουτρούλη τον γάμο είχαν χωθεί μέσα όλες οιυπαγορεύσεις της Τρόικας και όλες οι αθετήσεις των κυβερνητικών κόκκινων γραμμών  (τρομάρα τους). Και μάλιστα αυτό το κατάπτυστο πολυνομοσχέδιο
θα πήγαινε (όπως και θα πάει) προς ψήφισιν στη Βουλή με τη διαδικασία του κατεπείγοντος - η κατάχρηση της οποίας λαμβάνει πλέονφασίζουσες παραμέτρους. Σαν να μην έφθανε
αυτή η παρέκβαση, ου μην και ξεπεσμός, άρχισε ο κ. Βενιζέλος τα τσαλιμάκια, με αποτέλεσμα ο κ. Σαμαράς να ξεσκίσει ακόμα περισσότερο κάθε απομεινάρι κοινοβουλευτικής όχι μόνον ευπρέπειας αλλά και ουσίας, φέρνοντας προς ψήφισιν το εν λόγω πολυνομοσχέδιο σε ένα άρθρο.
Ενα άρθρο, μία πλειοψηφία, μία υποτέλεια.
Ως φαίνεται, η Λυκοσυμμαχία των Ανδρείκελων, εκτός απ’ τις σάρκεςτης Ελλάδας, αρχίζει να τρώει και τις δικές της σάρκες.
Ομως, όσον κι αν βγάζουν τη ψυχή της χώρας απ’ το στόμα της, τοχούι το δικό τους απ’ τη φτιάξη τους δεν βγαίνει.
Τα ρουσφέτια. Ο κ. Κικίλιας. Εχει διορίσει τη μάνα του και τον πατέρα του. Κι όσους αναξιοπαθούντες εξ αγχιστείας διαθέτει το σόι του. Και ο καυγάς που ξέσπασε, σκυλοκαυγάς ανάμεσα στη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ για το πάπλωμα ήταν, για τα 400.000 ρουσφέτια που θέλουν να διαχειρισθούν μέσω ΟΑΕΔ κι όχι για τις απολύσεις, τις «απολύσεις που δεν θα γίνουν» καθώς έλεγε ο κ. Κουβέλης.
«Δεν θα γίνουν απολύσεις» δήλωνε ο κ. Κουβέλης. «Τοεπαναλαμβάνω! Δεν θα γίνουν απολύσεις», έλεγε. Και γίνονται. Περί τις 30.000έως το τέλος του έτους!
Με υπογραφή Μανιτάκη.
Ο οποίος επί μήνες μυξόκλαιγε ότι μόνον «επίορκους» θα διώξουν. Κι ότι απολύσεις δεν θα γίνουν. Ο μόνος που δεν απολύεται είναι ο σαλτιμπάγκοςπου έχουν μέσα τους. Αλήθεια, στους «επίορκους» που θα απολύσουν, πόσοιδιαδηλωτές θα ’ναι μέσα; πόσους θα πιάσουν να κάνουν τσιγάρο στην τουαλέτα και θα τους σχολάσουν; Κοντά στα δύο εκατομμύρια ανέργους έχει η χώρα και αυτοί θα προσθέσουν κι άλλους! Τριάντα χιλιάδες
είναι η αρχή, έως τις 180.000 που έχουν προγράψει οι εκατόμβες θα ’ναι πολλές, αιμάσσουσες, η απελπισία μεγάλη - κατά τα άλλα
«το κλίμα αλλάζει» λέει ο κ. Σαμαράς. Πιθανώς στην Παταγωνία, όπου τώρα μπαίνει το φθινόπωρο, εδώ όμως η δημιουργική λογιστική παραμένεισταθερή. Το ίδιο σταθερή όπως επί Σημίτη. Ομιλεί και λέγει ο Σημιτάνθρωπος κ.Στουρνάρας για πρωτογενές πλεόνασμα! Με παύση πληρωμών του κράτους (επιστροφή ΦΠΑ), περικοπή (60%) των δημοσίων επενδύσεων, με μείον 50% στις επιχορηγήσεις πράγματι αποκτάς πρωτογενές πλεόνασμα, όπως αυτό που έχει ο Μπάμπης ο Σκάις στο μυαλό του, πλεόνασμα αποπληροφόρησης. Και όντως πρωτογενές.
Τα μόνα πλεονάσματα που έχει καταφέρει να δημιουργήσει αυτή η κυβέρνηση είναι πλεονάσματα δυστυχίας, φτώχειας, θλίψης, απελπισίας, θυμού κι οργής. Και
τα μόνα πλεονάσματα που διαθέτει εν επαρκεία αυτή η αγέλη των λύκων είναι τα πλεονάσματα χολής και μίσους, όπως αυτά του κυρ Παγκάλουόταν λέει για τον Ακη ότι, στην περίπτωση που θα κληθεί να καταθέσει για αυτόν,«θα τον θάψει». Ποιον θα θάψει; δεν ήταν σαράντα χρόνια σύντροφοι στο ίδιο κόμμα; υπουργοί στις ίδιες κυβερνήσεις; δεν έχει
πολιτική ευθύνη ο ένας για όσα έκανε ο άλλος; Βλαξ ήταν ο κ. Πάγκαλος και δεν ήξερε; Βλαξ ήταν ο κ. Σημίτης και δεν ήξερε; Ηξεραν και δεν μίλησαν, ήξεραν και δεν έπραξαν, άρα είναι συνένοχοι - έχουν τις ίδιες πολιτικές ευθύνες για τον Ακη (τον κ. Τσουκάτο, τον κ. Μαντέλη κι άλλους)όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τα ηγετικά στο κόμμα και τα κορυφαία στις κυβερνήσεις.
Διότι, αν για τα φυσικά πρόσωπα η συλλογική ευθύνη είναιφασιστική, για τα πολιτικά πρόσωπα η  πολιτική συλλογική ευθύνη είναικαθήκον προς τη Δημοκρατία και υποχρέωση προς τον λαό.

Η μόνη διαφορά λοιπόν που έχουν ο κ. Πάγκαλος και ο κ.Τσοχατζόπουλος είναι ότι ο ένας είναι έξω και ο άλλος μέσα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Read more: Go to TOP and Bottom