Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

32 χρόνια από τη δολοφονία του γιατρού Βασίλη Τσιρώνη


Σαν σήμερα,32 χρόνια πριν,η Ελληνική Δημοκρατία προχώρησε  στη δολοφονία του ρομαντικού,ιδεολόγου,επαναστάτη γιατρού Βασίλη Τσιρώνη.
Ενας μοναχικός κάου μποϋ που από πολύ νωρίς κατάλαβε τη βρωμιά και τη σαπίλα του πολιτικού συστήματος και το πολεμούσε ακόμα και μέσα από τις τάξεις του ως γιατρός των εξορίστων στον Αη-Στράτη.

Ανήσυχο πνεύμα,βαθιά συνειδητοποιημένος έκανε πολλές προσπάθειες να αλλάξει τα κακώς κείμενα της προχουντικής εποχής αλλά και της μεταπολίτευσης μη θέλοντας να ενταχθεί σε κόμματα και παρατάξεις.Κυνηγούσε χίμαιρες,ουτοπίες,θαύματα,όνειρα;Η αλήθεια είναι ότι πίστευε στον άνθρωπο,στις ιδέες του,σε ό,τι έκανε κι έκανε πολλά!

Κορυφαία γεγονότα της σύντομης ζωής του η αεροπειρατεία επί Χούντας,όταν μαζί με την οικογένειά του οδήγησε το αεροπλάνο της γραμμής Αθηνών-Αγρινίου στην Αλβανία και η ανακήρυξη του σπιτιού του σε Αυτόνομο Κράτος το 1978 επί "εθνάρχη" Καραμανλή!

Εν τω μεταξύ στις εκλογές του 1977 που προηγήθηκαν είχε ρίξει το σύνθημα της λευκής ψήφου,τις οποίες (250.000 λευκές ψήφους)και διεκδίκησε έντονα μετά. 

Πολιορκημένος μέσα στο "αυτόνομο κράτος" του ξεσπάθωνε με πύρινους λόγους κατά του Καραμανλικού κράτους και κατά του εκδοτικού συγκροτήματος Λαμπράκη και με μανία κατά του ίδιου του Χρήστου Λαμπράκη.
Οι δυο εξουσίες άντεξαν μόνο λίγους μήνες τους κεραυνούς του γιατρού Βασίλη Τσιρώνη.

Ξημερώματα της 11ης Ιουλίου οι Μονάδες Ειδικής Αποστολής υπό την εποπτεία του ίδιου του υπουργού Δημοσίας Τάξεως κυρίου Μπάλκου εισέβαλαν στο "Αυτόνομο Κράτος του γιατρού Τσιρώνη" και απεκατέστησαν την τάξη "αυτοκτονώντας" τον.

Αλοθι για τη στυγερή δολοφονία υπήρξαν τα σκληρά άρθρα της πρωινής του συγκροτήματος (Το Βήμα) που μίλαγαν για ρεζίλεμα του Κράτους από έναν τρελό.

Ας δούμε την πολυτάραχη ζωή του γιατρού όπως την περιγράφει η "Γνώσις":
Γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1929 στην Αθήνα από οικογένεια Μικρασιατών προσφύγων. Το 1947 μπήκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με πολύ καλή σειρά ανάμεσα στους 1300 υποψήφιους της χρονιάς εκείνης, παρά την επιθυμία της οικογένειάς του να μπει στην Σχολή Ευελπίδων με προοπτική να γίνει στρατιωτικός καριέρας.

Το 1958 διορίστηκε από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό γιατρός των εξόριστων του Άη - Στράτη, τους οποίους παρά τις απαγορευτικές διαταγές βοήθησε ανοικτά και με αυταπάρνηση, αντιδρώντας στην πολιτική φυσικής τους εξόντωσης και καταγγέλλοντας την κυβέρνηση της Δεξιάς για «ανθρωποκτονίες εκ προμελέτης» και τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό για «συνθηκολόγηση και υποταγή» με διοχέτευση στον ξένο Τύπο αρκετών εμπιστευτικών εγγράφων και απόρρητων οδηγιών του τότε υφυπουργείου Ασφαλείας που αποδείκνυαν τις καταγγελίες του.

Στις 12 Δεκεμβρίου 1962 ίδρυσε το «Κόμμα των Αδεσμεύτων», που όμως έμεινε ανενεργό μέσα στην τότε ανώμαλη πολιτικά εποχή και αργότερα μετονομάστηκε σε Ε.Α.Κ. (Εθνικό Αστικό Κόμμα). Έγινε ευρύτερα γνωστός από μια απεργία πείνας 50 ημερών που πραγματοποίησε επί κυβέρνησηςΓεωργίου Παπανδρέου  με αίτημα τον άμεσο επαναπατρισμό των αριστερών πολιτικών προσφύγων από τις χώρες του λεγόμενου «ανατολικού μπλοκ». Το 1969 σε ηλικία 40 ετών και ενώ η απριλιανή δικτατορία (1967 – 1974) απολάμβανε την τρίτη της χρονιά, έκανε αεροπειρατεία έχοντας μαζί του όλη την οικογένειά του, και μέσω Αλβανίας διέφυγε στην Σουηδία, στην οποία ζούσαν τότε οι περισσότεροι αντιδικτατορικοί πολιτικοί πρόσφυγες.


Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1974, λίγο μετά την μεταπολίτευση και ίδρυσε το «Ουδετερόφιλο Ελλαδικό Μέτωπο» ή Ο.Ε.Μ., έκανε διάφορες «επαναστατικές» παρεμβάσεις (υβριστικά συνθήματα κατά του πρωθυπουργού Καραμανλή  και κατά γνωστών μεγαλοϊδιοκτητών εφημερίδων, πυροβολισμοί με καραμπίνα κατά μιας γιγαντιαίας φωτογραφίας του Καραμανλή στην Αγορά της οδού Αθηνάς, κ.ά.) και στις εκλογές του 1977 έριξε το σύνθημα της λευκής ψήφου, με αποτέλεσμα να διεκδικήσει μία εβδομάδα αργότερα τα 251.000 λευκά ψηφοδέλτια της Β Εκλογικής Περιφέρειας Αθηνών, πράγμα που προκάλεσε σε μεγάλο βαθμό την απόπειρα της αστυνομίας να τον συλλάβει στην είσοδο του σπιτιού του στην οδό Άρεως 35 στο Παλαιό Φάληρο, μετά από ανακίνηση μίας παλαιάς καταδίκης του.

Από εκεί και πέρα τα πράγματα πήραν μία τραγική τροπή: στις 30 Νοεμβρίου 1977 οι ειδικές αστυνομικές μονάδες και ελεύθεροι σκοπευτές απέκλεισαν την περιοχή γύρω από το σπίτι του Τσιρώνη, όταν εκείνος πυροβόλησε κατά των αστυνομικών που είχαν έλθει να τον συλλάβουν και άρχισε έτσι μία πολύμηνη και επεισοδιακή πολιορκία. Στις 5 Φεβρουαρίου 1978 ο Τσιρώνης κήρυξε το διαμέρισμά του «ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος» και κάθε ημέρα έβγαινε στο μπαλκόνι του και με μεγάφωνα ή με έναν φορητό τηλεβόα διάβαζε στο συγκεντρωμένο πλήθος τα «πολεμικά ανακοινωθέντα» του ενάντια στο «κράτος των μαύρων (εννοώντας των φασιστών)», ενώ κάποιες φορές οι ελεύθεροι σκοπευτές τού είχαν πυροβολήσει τα χωνιά των μεγαφώνων.
Στις 7 Ιουλίου 1978 η καθημερινή εφημερίδα «Το Βήμα» εκτός από το πρωτοσέλιδο σχόλιό της με τον προκλητικό τίτλο «ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ;», εξέφραζε ανυπόγραφα την «ανησυχία» ότι δήθεν με το «αυτόνομο κράτος» του Τσιρώνη «υπονομευόταν η έννοια του κράτους» και αυτό «από το γεγονός ότι οι αρμόδιες αρχές επιτρέπουν στον ιδιότυπο αυτό γιατρό όχι μόνο να ζει υπό το κράτος ποινικής ασυλίας (αφού δικαστικές αποφάσεις σε βάρος του για αδικήματα του κοινού ποινικού νόμου παραμένουν ανεκτέλεστες), αλλά και να μεταβάλλεται σε ελευθέρως δρώντα, στην περιοχή του Παλαιού Φαλήρου ελεύθερο σκοπευτή. Ονόμασε το διαμέρισμά του Κράτος, έχει προσβάλει ή προσβάλλει καθημερινά δέσμη από άρθρα του ποινικού νόμου, αλλά... έχει εξασφαλίσει το ακαταδίωκτο».

Το σχόλιο τελείωνε ως εξής: 

«Ποιος κάποτε θα αποφασίσει να προστατεύσει το κύρος και την αξιοπιστία του Κράτους; Διότι και η υπόθεση Τσιρώνη υπογραμμίζει την ανυπαρξία Κράτους»

Στις 4 το πρωϊ της 11ης Ιουλίου (της οποίας το τυπωμένο πολλές ώρες νωρίτερα φύλλο του «Βήματος» επανερχόταν με νέο πρωτοσέλιδο ανυπόγραφο άρθρο, που «διαπίστωνε» ότι δήθεν «χειρότερο κι από το ίδιο το γεγονός της διωκτικής απραξίας της αστυνομίας είναι η ατμόσφαιρα ανυπαρξίας του κράτους που δημιουργείται»), υπό την άμεση εποπτεία του τότε υπουργού Δημοσίας Τάξης Μπάλκου, 28 πάνοπλοι κομάντος της «Διμοιρίας Ειδικών Αποστολών» εισέβαλαν με βοήθεια δακρυγόνων στο διαμέρισμα μετά από δικαστική απόφαση και με παρουσία εισαγγελέα, ενώ ο τότε διευθυντής της αστυνομίας Λεμονής έχει δώσει εντολή να μη πλησιάσει δημοσιογράφος σε μεγάλη ακτίνα από την επιχείρηση. Κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες ο Τσιρώνης έπεσε νεκρός, ενώ η σύζυγός του, που μετά την παράδοση των 3 παιδιών τους είχε μείνει μέχρι τέλους δίπλα του στο τελευταίο οχυρωμένο δωμάτιο, φώναζε δυνατά πως «οι φασίστες σκότωσαν τον Τσιρώνη μέσα στο σπίτι του».

Κατά την εκδοχή της αστυνομίας είχε «αυτοκτονήσει».

Ετσι είδε ο Τύπος της εποχής την δολοφονία του γιατρού

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ανακοίνωσε 2 ημέρες μετά τα γεγονότα, ότι
«με τις αντικρατικές και αντικοινωνικές εκδηλώσεις του ήταν (ο Τσιρώνης) συνεχής απειλή και διαρκής κίνδυνος για τους αθώους πολίτες. Πολίτες κάθε κόμματος και εφημερίδες κάθε πολιτικής αποχρώσεως καλούσαν τις αρχές να θέσουν τέρμα στην επικίνδυνη δράση του Τσιρώνη»
Ενα σκίτσο του Γιάννη Ιωάννου την επομένη της δολοφονίας ,που μάλιστα δούλευε στο Βήμα τότε,τα λέει όλα χωρίς λόγια!

Να 'ταν τρελός ή παλικάρι;
Να 'σαι καλά γιατρέ όπου κι αν βρίσκεσαι!
Υπάρχουν κάποιοι που σε θυμούνται ακόμα!

Πολύ περισσότερα στοιχεία και σχόλια για την ιστορία του γιατρού Βασίλη Τσιρώνη μπορείτε να διαβάσετε εδώ

12 σχόλια:

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

32 χρόνια!
Πόσο γρήγορα περνά ο καιρός "κουκουλώντας" τα σημαντικά!
Οχι μόνο ο καιρός..

Ευτυχώς που είσαι ΕΔΩ να μας θυμίζεις....

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...

tetradios είπε...

Χαίρομαι που έχεις μνήμη για τον γιατρό Τσιρώνη, τον εραστή αυτόν της ουτοπίας. Άνθρωποι σαν αυτόν αποτελούν το βαθιά ανθρώπινο άλλοθι της κοινωνίας. Την απόδειξη ότι υπήρξαν, (υπάρχουν άραγε ακόμη;) άφθαρτοι άνθρωποι σ' αυτόν τον τόπο. Του είμαι ευγνώμων για το αποτύπωμά του που άφησε στη ζωή. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για σένα που μας τον έφερες και πάλι μπροστά μας

αναρχογατουλης είπε...

ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ αυτος ηταν αυτο που αλλοι ονομαζουν αγιο και αλλοι επαναστατη!!
ΥΠΕΡΟΧΗ αναρτηση,μπραβο!!!

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Δεν έχω γνώμη.Γνωστό το όνομα αλλά η ιστορία του δε έχει καταγραφεί στην μνήμη μου. Ίσως επειδή ήταν βέβαια πολύ παλαιότερή μου αλλά κυρίως γιατί την κουκουλώσανε νωρίς ,και κανείς δεν την έψαξε για να την περάσει στις νεότερες γενιές .

Καλή μέρα και καλή εβδομάδα νάχουμε φίλε μου.
Ποτέ ,νομίζω, δεν ευχόμασταν μιαν "καλή εβδομάδα" τόσο συνειδητά....

THANASIS MAKEDONAS είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΔΗΜΗΤΡΗ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΑ ΘΥΜΙΖΕΙΣ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΓΩ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΕΤΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΔΩ ΑΛΛΑ ΓΕΝΙΚΑ ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΛΗΣΜΟΝΙΟΥΝΤΑΙ

zeidoron dtsoukas είπε...

Aντιγόνη μου σ' ευχαριστώ!
Στην προκειμένη περίπτωση δεν τα κουκούλωσαν απλώς,τον έθαψαν τον άνθρωπο γιατί είχε στόμα κι έλεγε αλήθειες και το κυριότερο δεν ήθελε να ενταχθεί στο σύστημα.
Να είσαι καλά,καλή εβδομάδα!

zeidoron dtsoukas είπε...

Αγαπητέ Τetradie καλώς ήρθες,σ' ευχαριστώ!Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν ακέραιοι άνθρωποι,όμως ο γιατρός ήταν πολλά βήματα πιο μπροστά.Είχε θάρρος,τολμούσε κι όπως αποδείχτηκε δεν λογάριαζε τη ζωή του μπροστά στην αλήθεια και την ανθρωπιά.Να είσαι καλά,καλή εβδομάδα!

zeidoron dtsoukas είπε...

Αναρχόγατε να είσαι καλά!
Ητα το κάτι άλλο ο γιατρός κι όσοι τον ζήσαμε δεν είναι εύκολο να τον ξεχάσουμε.Καλή εβδομάδα!

zeidoron dtsoukas είπε...

Λυγερή με εκπλήσσεις!
Πρώτη φορά που σε πιάνω "αδιάβαστη",μεγάλη μορφή ο γιατρός.
Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν τηλεοράσεις και ραδιόφωνα να προβάλουν το γεγονός,κάποια δημοσιεύματα εφημερίδων και ο ειδικός τύπος της πλατείας των Εξαρχείων ασχολήθηκαν με το αντάρτικο του γιατρού στο Π.Φάληρο.Κάθε απόγευμα έκανε τις εκπομπές του και οι ελεύθεροι σκοπευτές από απέναντι του πυροβολούσαν τα μεγάφωνα για να τον φιμώσουν.Συγκλονιστική ιστορία,όπως κι ολόκληρη η ζωή του από τον Αη-Στράτη μέχρι τη δολοφονία του.
Να είσαι γερή και δυνατή,καλή εβδομάδα!

zeidoron dtsoukas είπε...

Καλημέρα Θανάση μου,καλή εβδομάδα επίσης!Εχεις δίκιο ξεχνάμε πολύ γρήγορα στο τρέξιμο και το άγχος της καθημερινότητας.Πάντως αισθάνομαι τυχερός που έζησα την εποχή του γιατρού,δεν ξέρω αν πρόσφερε κάτι ουσιαστικό ή αν βοήθησε ν΄αλλάξει κατά τι η δημόσια ζωή!Μαθαίναμε αλήθειες όμως τότε που δεν τολμούσε κανένας να ξεστομίσει και παίρναμε και μαθήματα αντίστασης στη βαρβαρότητα!

Βάσσια είπε...

Μπράβο Δημήτρη για την αναφορά σου στον Β. Τσιρώνη.

Μακάρι να τον γνώριζαν και στους νέους μας τα ΜΜΕ, κι ας έχει φύγει από τη ζωή, για να γνωρίζουν ότι υπήρξαν κι άλλοι άνθρωποι οραματιστές αλλά και με έργα, κι όχι μόνο οι σημερινοί......

Καλή εβδομάδα
:-)

zeidoron dtsoukas είπε...

Να είσαι καλά Βάσσια μου και χαίρομαι ιδιαίτερα που γνωρίζεις την ιστορία του παρ' ότι ήσουν μικρή τότε.
Τα ΜΜΕ έκαναν ότι μπορούσαν για να τον φάνε και συ περιμένεις αναφορά στη μνήμη του;
Καλή εβδομάδα επίσης!

Read more: Go to TOP and Bottom